Leo en de Partij voor de Virussen (3)
Gepubliceerd op 12-10-2021 en laatst gewijzigd op 12-10-2021 <!– door Daniël Tuijnman –>
Hoe de Partij voor de Dieren zieltjes probeert te winnen onder antivaxxers
Nu de Partij voor de Dieren in de bres is gesprongen voor restaurant Waku Waku omdat dat weigerde zijn klanten te controleren op de coronapas, is het hoog tijd eens te kijken hoe in het algemeen deze partij staat tegenover vaccineren.
Dit is de tweede van drie blogposts waarin we kijken naar de opvattingen van partijprominent Leo de Groot en hoe de partijtop daarop reageert.
In de eerste post in deze serie zagen we hoe Leo de Groot allerlei antivax-opvattingen ventileerde onder een publieke Facebook-post, met als dieptepunt dat hij graag ziet dat “de gewone ziektes” terugkomen. In de tweede blogpost zagen we hoe Leo in de Facebook-groep van VaccinVrij nog verder ging en zei dat hij zelfs niet zou vaccineren tegen een ziekte waar 1 op de 100 aan overlijdt.
In deze blogpost zien we hoe Leo liegt over de incidentie en zwaarte van infectieziektes. Als uitsmijter krijgen we een kijkje in het laatste partijcongres.
Leo de Groot liegt over cijfers die de VVD presenteert
Op 17 december 2019 publiceerde de VVD een Facebook-post met cijfers van besmettingen met infectieziekten waartegen gevaccineerd wordt in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP), van vóór invoering vaccinatie en in 2015:
Daarop ging Leo de Groot los met allerhande beschuldigingen dat de VVD zou liegen met deze cijfers, daarin gesteund door de notoire antivaxxer Ragner Onrust. Leo was zelfs zo onbeschoft om van mij excuses te eisen (screenshot 8)
Daniel Tuijnman ? Krijg ik nog commentaar of excuses?
terwijl hij mij blokte en ik zo niet eens kon lezen wat voor leugens hij opschreef.
Ik presenteer eerst de screenshots van het complete draadje om daarna inhoudelijk de punten te behandelen:
Besmettingscijfers vóór vaccinatie
Leo citeert consequent besmettingscijfers van net na invoering van vaccinatie, of meldingscijfers terwijl de betreffende ziekte(s) niet meldingsplichtig waren. Waar Leo op de eerste screenshot beweert:
Volgens RIVM en CBS kloppen die cijfers van geen kant
liegt hij dat het barst: ik onderbouw mijn cijfers juist met gegevens van het RIVM en het CBS.
Besmettingscijfers kinkhoest
Leo citeert op screenshot #4 een fragment dat niet eens het aantal kinkhoest-gevallen vóór 1953 (invoering vaccinatie) noemt.
In het artikel “De pijlers van het Rijksvaccinatieprogramma” is te lezen:
Kinkhoest: in 1950 145 sterfgevallen bij gemiddeld 150.000 ziektegevallen per jaar; thans worden in epidemische jaren jaarlijks 4000-9000 gevallen geregistreerd met gemiddeld 1 sterfgeval per jaar. Echter, kinkhoest is momenteel niet geheel onder controle.
Besmettingscijfers mazelen
Leo citeert een fragment dat er in het jaar van invoering van vaccinatie, 2.512 meldingen waren. Echter, voor mazelen was er geen meldplicht; die is pas ingevoerd tegelijk met de invoering van de vaccinatie. Dit cijfer van het jaar van invoering is dus ook onbetrouwbaar.
Over het aantallen besmettingen vóór invoering van vaccinatie zeggen die meldingen dus bijzonder weinig. Voor een goede schatting moet serologisch onderzoek uitkomst bieden.Het artikel “Mazelen in Nederland; epidemiologie en de invloed van vaccinatie” in het NTvG, 02-12-1994, zegt hierover:
Het mazelenvirus is zeer infectieus. Uit seroprevalentieonderzoek blijkt dat (bijna) iedereen de ziekte doormaakte in de tijd dat mazelen nog niet in het Rijksvaccinatieprogramma was opgenomen. Derhalve zal het aantal ziektegevallen het geboorteaantal hebben benaderd
en:
Serologische antistofpatronen onderzocht in 1980 en 1985 (in samenwerking met de NIVEL-peilstations) gaven aan dat bij 94-100 van de onderzochte personen > 10 jaar antistoffen werden gevonden tegen mazelenvirus; deze personen waren vóór de invoering van mazelenvaccinatie in het Rijksvaccinatieprogramma geboren en zodoende niet tegen mazelen gevaccineerd.
Kortom, de schatting van 200.000 mazelengevallen — gelijk aan het aantal geboortes — deugt.
Besmettingscijfers rode hond
Leo citeert een fragment dat voor invoering vaccinatie, het aantal meldingen tussen enkele honderden en meer dan 5.000 lag. Echter, net als voor mazelen was er voor rode hond ook geen meldplicht.
De LCI-richtlijn van het RIVM voor rode hond zegt hier het volgende over:
Gezien de hoge seroprevalentie (>95%, Pienteronderzoek) moet vóór de introductie van de vaccinatie jaarlijks ongeveer een aantal mensen gelijk aan een jaarcohort (200.000) de infectie hebben doorgemaakt. Er was derhalve sprake van een ernstige onderregistratie, waarschijnlijk mede omdat ruim 50% van de infecties een subklinisch beloop kent en omdat het subjectief niet als een ernstig ziektebeeld werd beschouwd waarvoor dan ook geen arts werd geconsulteerd.
De schatting die de VVD hier geeft, 180.000, is dus nog aan de lage kant ook.
Besmettingscijfers bof
Over de bof citeert Leo een fragment dat het aantal meldingen tussen 300-1.500 per jaar lag. Het wordt eentonig: ook voor bof was geen meldplicht vóór invoering van vaccinatie. De LCI-richtlijn van het RIVM vermeldt hierover:
Na infectie met het bofvirus ontstaat waarschijnlijk een levenslange immuniteit. De prevalentie van beschermende antistoffen tegen het bofvirus onder personen geboren vóór introductie van bof vaccinatie ligt, afhankelijk van de leeftijd, tussen 91 en 96% (Smits 2013).
Rekenend met een jaarcohort van ongeveer 200.000 geboortes per jaar, kom je dan inderdaad rond de 190.000 bofgevallen die de VVD noemt.
Mortaliteit
Over de mortaliteit van mazelen beweert Leo:
Je ziet dat mazelen zo goed als geen dodelijke slachtoffers meer maakte al voor de introductie van het vaccinatieprogramma. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat die curve anders niet ook gewoon naar nagenoeg nul was doorgedraaid.
Dat eerste is pertinent niet het geval; de grafiek van het aantal overlijdens ten gevolge van mazelen was niet dalende:
En dat het aantal overlijdens niet naar nul zou (verder) dalen blijkt ook uit de recentere gegevens:
- 3 overlijdens op 3.292 meldingen bij de epidemie van 1999-2000 in Nederland
- 1 overlijden op 2.700 meldingen bij de epidemie van 2013-2014 in Nederland
- 72 overlijdens op 80.000 meldingen in Europa in 2018
Kortom, het aantal overlijdens bij recentere epidemieën in Nederland of andere westerse landen ligt rond de 1 op 1.000 meldingen, wat neerkomt op rond de 1 op 10.000 gevallen.
De dodelijke slachtoffers zijn overigens altijd kinderen (of jongvolwassenen die al iets onder de leden hebben.
Ten eerste is dit niet waar. Bij de epidemie van 1999-2000 in de Nederlandse bijbelgordel:
Er overleden 3 patiënten aan de gevolgen van een complicatie na mazeleninfectie; een 2-jarig kind met preëxistent hartlijden kreeg een fatale decompensatie, een voorheen gezond 2-jarig kind kreeg myocarditis, en een 17-jarige kreeg nierfalen en ‘adult respiratory distress syndrome’.
Slechts één van de drie kinderen die overleden had dus al iets onder de leden.
Ten tweede is dit een bijzonder validistische opmerking. Van Leo de Groot mogen dus mensen die al een slechte gezondheid hebben, doodvallen aan een vermijdbare infectieziekte? Dit riekt naar eugenetica.
Morbiditeit
Leo beweert hierover:
Mazelen en zeker de andere kinderziektes zijn allang niet meer dodelijk, en de zeldzame complicaties komen ook voor bij de meest eenvoudige verkoudheid.
Dat mazelen wel degelijk nog steeds dodelijk is, ook in westerse landen, blijkt uit de Europese cijfers van 2018 die ik hierboven al geciteerd heb: 72 overlijdens op 80.000 meldingen. Dat de complicaties niet zeldzaam zijn blijkt bijvoorbeeld uit de cijfers van de epidemie van 2013-14 in de Nederlandse bijbelgordel:
Op 2.700 meldingen tel ik hier onder andere:
- 19 patiënten met uitdroging
- 111 patiënten met middenoorontsteking
- 157 patiënten met longontsteking
- 2 patiënten met encefalitis en 1 met encefalopathie
Dat is niet zeldzaam; en zulke complicaties treden zeker niet op bij een gewone verkoudheid.
Balans
Leo de Groot is een compleet gestoorde maniak die alles bij elkaar liegt om tegen vaccinaties te kunnen pleiten: vermijdbare infectieziektes zijn niet erg, weinig mensen worden er ziek van, niemand gaat er dood aan, en tegelijkertijd zou hij zich en zijn kinderen nog niet laten vaccineren als 1% van de mensen eraan doodging. Het lijkt er bijna op dat Leo kickt op het idee van dode kindertjes.
Leo roept diverse keren in de discussie dingen als de “leugenmachine van de VVD”, maar de enige leugenmachine hier is Leo zelf.
Reactie van de partij
Naar aanleiding van deze discussie heb ik een email gestuurd aan het partijbestuur van de Partij voor de Dieren, aan alle volksvertegenwoordigers, aan de Arnhemse raadsleden, en aan het bestuur van de jongerenorganisatie Pink, en deze ook op Facebook gepubliceerd.
Alleen een bestuurslid van Pink reageerde, in positieve zin, dat het bestuur van Pink het eens is dat antivax-standpunten geen plaats in de partij zouden moeten hebben.
Voor de rest: oorverdovende stilte.
Kennelijk vindt de hele Partij voor de Dieren het prima als vermijdbare infectieziektes zo gebagatelliseerd worden; de hele partij, inclusief Esther Ouwehand, de huidige partijleider, die de email gelezen heeft.
Partijcongres 2020
Een jaar verder, op 12 en 13 december 2020, vindt het partijcongres van de Partij voor de Dieren plaats waarbij het verkiezingsprogramma wordt vastgesteld. We zitten midden in de corona-pandemie, het congres vindt online plaats, en de eerste COVID-vaccins staan op het punt goedgekeurd te worden in de EU.
De eerste dag worden amendementen op het programma besproken tussen de respectievelijke indieners en het bestuur, en besluit het bestuur over welke daarvan gestemd mag worden op de tweede dag, met een stemadvies van het bestuur.
Eén van de ingediende amendementen stelt voor om een zinnetje toe te voegen aan het programma dat antivax-standpunten onwetenschappelijk zijn en dat de partij die niet steunt, met als motivatie dat de partij zich ook beroept op wetenschappelijke inzichten als het, bijvoorbeeld, om dierenwelzijn gaat. Dit amendement is niet alleen door het bestuur ontraden, het is niet eens besproken.
De tekst in het partijprogramma is, vooral tegen deze achtergrond, nogal verdacht:
Deze tekst staat in een lijstje andere algemene punten over (volks)gezondheid, dus het gaat niet specifiek over COVID-vaccinaties, maar evenzeer over RVP-vaccinaties, griepvaccinatie etc. Dit roept de vraag op wat er dan wel niet zou schorten aan de overheidscommunicatie. Die is namelijk, mijns inziens, heel behoorlijk en uitgebreid.
Het enig mogelijke antwoord op die vraag is: Leo-achtige antivax-desinformatie.
Conclusie
Het lijkt er sterk op dat de Partij voor de Dieren een verkapte antivax-partij is, en dat een gedegen vaccinatiebeleid in betere handen zou zijn bij de SGP dan bij de PvdD. De SGP wijst vaccinatie weliswaar uit geloofsgronden af, maar ontkent niet de wetenschap erachter of de ernst van de ziektes. Sterker nog, het is dankzij mensen uit SGP-kringen dat belangrijke wetenschappelijke inzichten omtrent mazelen verworven zijn.
De Partij voor de Dieren bestaat, kennelijk, op vaccinatiegebied uit wetenschapsontkenners die weigeren het nut van vaccinaties te erkennen en die de ziektes waartegen ze beschermen bagatelliseren.