Maurice de Frankenstein-vaccinoloog
Gepubliceerd op 10-04-2021 en laatst gewijzigd op 22-04-2024 <!– door Daniël Tuijnman –>
In een interview van 17 juni 2020 weet De Hond het ook al beter dan ’s werelds verzamelde vaccinontwikkelaars.
Deze blogpost is gebaseerd op een Twitter-draadje van Gert van Dijk:
De Hond doet in dit interview de suggestie hoe inademen van SARS-CoV-2-virus een (superieur) alternatief voor vaccinatie zou zijn:
Toevoeging 22-04-2024:
Kennelijk heeft Maurice de Hond de gehele bovenstaande video ontoegankelijk gemaakt. Gelukkig heeft Gert van Dijk in een tweet het fragment met de bewuste passage opgenomen:
Transcript van de passage
Ik denk dat vaccinatie niet de echte oplossing is. Het volgende is de oplossing; om te zorgen dat zo min mogelijk mensen echt ziek worden. En heel veel mensen hebben al antistoffen, waarschijnlijk veel meer dan we nu denken.
Maar het belangrijke is: als je blijkbaar in lichte mate het virus inademt, word je er niet ziek van, maar vorm je wel antistoffen. En eigenlijk is dat precies hetzelfde als vaccinatie. [Met] vaccinatie krijg je, laat ik zeggen, dood spul ingespoten, en dan zou je lichaam antistoffen vormen.
Dus ik denk dat het beste beleid zou zijn—als je denkt dat dat virus nog lang problemen zou kunnen opleveren—om op basis van ook je leeftijd enzovoorts, een bepaalde hoeveelheid in te ademen. De kans is groot dat je geen enkel symptoom krijgt en dat je wel de antistoffen [vormt] en er is een kleine kans dan dat je er wél ziek van wordt, maar niet heel erg ziek.
En vaccinatie—ik denk niet dat we binnen een jaar een vaccin hebben wat wereldwijd toegepast kan worden, en dan vraag ik me nog af of dat vaccin voor jouw lichaam een betere is dan wat ik nu net zei: het lichtelijk inademen van het virus.
Dit idee is in het najaar van 2020 nog een keer opgepikt door Menno Jan Bouma in twee interviews in Oost Online, maar heeft verder (gelukkig) geen tractie gekregen.
Discussie
De hubris (hoogmoed, arrogantie) spat haast van de pagina af. De Hond pretendeert het beter te weten dan meer dan 200 jaar vaccin-wetenschap. Wat De Hond hier suggereert gaat in feite terug tot de praktijk van vóór Edward Jenner, die inoculatie of variolatie genoemd werd, en met name bij pokken gepraktizeerd werd. Pokken had een enorme case fatality rate van 30% (althans bij infectie door Variola major; de variant Variola minor had slechts een CFR van 1-2%). Bij variolatie werd pus of korsten van een pokkenzweer bij de patiënt onderhuids ingebracht, of werden met een blaaspijpje geïnjecteerd in de neus.
Deze methode was niet zonder risico’s. De Engelstalige wiki-pagina noemt een experiment van de Bostonse arts Zabdiel Boylston die in 1721 300 patiënten inoculeerde, waarvan er “slechts” 6 stierven, dus een fatality rate van 2%. En toen George Washington in 1775 het Continental Army inoculeerde:
Variolization still had a case fatality rate of 5 to 10 percent. And even if all went well, inoculated patients still needed a month to recover. The procedure was not only risky for the individual patient, but for the surrounding population. An inoculee with a mild case might feel well enough to walk around town, infecting countless others with potentially more serious infections.
De briljante vinding van Edward Jenner was, in 1796, om niet te vaccineren met kleine hoeveelheden van het nog steeds gevaarlijke pokkenvirus, maar met het onschadelijke koepokkenvirus. Onschadelijk is niet helemaal het juiste woord: volgens de cijfers die het RIVM noemt, overlijden alsnog 7 op de 1.000.000 mensen aan een pokkenvaccinatie. Dat sterftecijfer is 4 grootte-ordes kleiner dan dat van inoculatie, maar daarmee is het pokkenvaccin, bij mijn weten, het enige vaccin dat inderdaad sterfte tot gevolg kan hebben.
Sindsdien heeft werkelijk niemand het in zijn hoofd gehaald om te vaccineren met een “wild type”-virus, zoals De Hond hier voorstelt. Er zijn wel diverse vaccins die levend-verzwakt virus bevatten, maar daarbij is altijd het virus diverse keren gepasseerd door niet-menselijke celculturen zodat er een mutatie overblijft die zich slecht(er) vermenigvuldigt in menselijke cellen. Dan nog werkt dat laatste niet altijd even goed: de vaccins tegen waterpokken en rotavirus kunnen nog vrij regelmatig de betreffende ziekte veroorzaken en zeldzaam deze ook overdragen.
Het oudste nog in gebruik zijnde levend-verzwakte vaccin, het oraal poliovaccin (OPV), dat in de gehele Derde Wereld wordt ingezet om polio te bestrijden, kan in 1 op 2,7 miljoen gevallen leiden tot polio bij de ingeënte persoon (VAPP), en in een vergelijkbare frequentie gaat het circuleren en muteert het terug naar een virulent type, wat bij niet-ingeënte personen kan leiden tot vaccine-derived polio (cVDPV). Het aantal gevallen van cVDPV is de laatste jaren hoger dan het aantal gevallen van wild type-polio, wat vooral iets zegt over het succes van het Global Polio Eradication Initiative.
Het BMR-vaccin dat in het Nederlandse RVP zit, en waarvan alle drie de componenten uit levend-verzwakt virus bestaat, heeft overigens niet zulke complicaties.
Gezien zijn opmerking dat bij vaccins “dood spul ingespoten wordt” lijkt het erop dat De Hond zich niet eens ervan bewust is dat er zoiets bestaat als vaccins met levend-verzwakt virus, of enige andere vaccintechniek, zoals subunit-vaccins die slechts losse antigenen (eiwitten of polysacchariden) bevatten die kenmerkend zijn voor het betreffende virus.
Niet gehinderd door enige kennis van vaccinontwikkeling suggereert De Hond hier dat zijn “vinding” sneller op de markt zou kunnen zijn dan de vaccins van de vaccinfabrikanten. Hij stapt daar in de eerste plaats al zomaar heen over het ethische bezwaar om mensen een bewezen, mogelijk dodelijk, pathogeen toe te dienen.
Zelfs als je die ethische bezwaren even negeert, “vergeet” De Hond ook dat toen hij dat zei, in juni, de COVID-vaccins die nu op de markt zijn, al fase 1 van menselijke testen afgerond hadden, waarin gekeken wordt of de gewenste immuunrespons wel opgewekt wordt en wat een veilige dosis is. En daar gaat ontwerp, quality control en dierenstudies nog aan vooraf. Hoe De Hond kan denken dat zijn “vinding”, waarvoor nog niet eens een productielijn bestond om een zuiver en stabiel product af te leveren, sneller door menselijke proeven heen zou kunnen komen dan de vaccins van Pfizer, Moderna, AstraZeneca, enz., getuigt van een stuitende combinatie van onwetendheid en arrogantie. En dan denkt hij nog dat zijn (letterlijk) middeleeuwse techniek beter zou zijn dan de technieken ontwikkeld door technologisch geavanceerde bedrijven.
Ten slotte: de geschiedenis heeft De Hond met zijn laatste voorspelling alweer ongelijk gegeven. Binnen een jaar na identificatie van het SARS-CoV-2-virus was er een vaccin toegelaten door MHRA, FDA en EMA.