Gepubliceerd op 09-10-2021 en laatst gewijzigd op 09-10-2021 <!– door Daniël Tuijnman –>

Een fact-check van het manifest “CODE ROOD” van Marcel Messing in 20 delen

Deze blogpost is deel 6f in een serie fact-checks van het manifest “Code Rood” van Marcel Messing. Gezien de omvang van dit manifest, deel ik de fact-check op in aparte blogposts, per hoofstukkopje in Messings manifest. In deze aparte blogpost houd ik bij welke delen ik al gepubliceerd heb.

Deze blogpost behandelt het zesde deel van hoofdstuk 6:

Evolutietheorie: ‘ware wetenschap’?

Leugens van het darwinisme

Messing begint dit hoofdstukje met een zeer vage bewering:

Veel scherpzinnige biologen, antropologen, archeologen en paleontologen die de soms expliciete leugens van de darwinisten aan de kaak stellen, komen bijna nooit aan het woord. Het is kennelijk heel gebruikelijk te verhinderen, dat wezenlijke ideeën en theorieën die de doelstellingen van de machtselite ondermijnen, naar buiten komen.

Wie hij hiermee bedoelt, en welke leugens hij bedoelt, wordt niet benoemd. Sterker nog, de eerste persoon die hij hierna noemt is niet eens een specialist. Messings bewering over doelstellingen van de machtselite is complotkolder; denkt hij soms dat in het vrije westen evenzo ideologisch gedreven (natuur)wetenschap plaatsvindt als destijds in de Sovjet-Unie met Lysenkoïsme?

Norman Mackbeth, die geen enkel belang heeft bij een scheppingstheorie, beschrijft in Darwin Retried dat het darwinisme geen enkele proef kan doorstaan. Hij citeert de beste autoriteiten op het gebied van het darwinisme om te laten zien hoe sommige moderne wetenschappers de klassieke evolutietheorie geleidelijk aan hebben losgelaten, terwijl ze officieel trouw blijven aan het darwinisme.

Norman Macbeth was geen bioloog, ook geen antropoloog, archeoloog of paleontoloog, maar een advocaat die tijd over had door ziekte. Er kan ook bepaald niet gezegd worden dat hij “nooit aan het woord” gekomen is: zijn boek is uitgegeven en, onder andere, in de New Scientist besproken door evolutiebioloog John Maynard Smith. Rationalwiki zegt daar dit over:

In a review in the NewScientist John Maynard Smith wrote that Macbeth had highlighted some instances when Simpson, Mayr and Huxley contradicted one another or themselves, but that most of his arguments were nonsense and that Macbeth never made it clear if he is attacking classical Darwinism or the neo-Darwinian synthesis as he seems to confuse the two together.

Kortom, Macbeth’s boek faalt in zijn missie om te bewijzen dat Darwins evolutietheorie — of de Moderne Synthese — onjuist zouden zijn. Macbeth was overigens ook geen creationist, zoals het vervolg van Messings betoog zou kunnen suggereren.

Het darwinisme, speciaal het neodarwinisme met zijn materialistisch wereldbeeld, is een aantrekkelijke ideologie geworden, gefundeerd op achterhaald ideeëngoed.

De gebruikelijke term voor neodarwinisme is moderne synthese. Messings opmerking over “materialistisch wereldbeeld” is veelzeggend. Alle (natuur)wetenschap is per definitie materialistisch: wetenschap kan zich alleen uitspreken over fysieke fenomenen die waargenomen en gemeten kunnen worden. In feite zegt Messing hiermee dat hij een wetenschapsontkenner is.

Intelligent design

Messing vervolgt met een schromelijke overdrijving over de pseudowetenschap van intelligent design:

Toch neigen de laatste tijd steeds meer vooraanstaande hoogleraren in de richting van ‘intelligent design’ als de basis van alle levensvormen. We noemen de wiskundige, filosoof en psycholoog William A. Dembski, de biochemicus Michael Behe en de bioloog en geoloog Stephen Jay Gould.

Messing noemt hier de enige twee personen van enige naam die hier achter staan, Dembski en Behe.

William Dembski

Hij somt de kwalificaties van Dembski ook nog fout op:

Remaining in academia, Dembski ultimately completed an undergraduate degree in psychology (1981, University of Illinois at Chicago) and master’s degrees in statistics, mathematics, and philosophy (1983, University of Illinois at Chicago; 1985, University of Chicago; 1993, University of Illinois at Chicago, respectively), two PhDs, one in mathematics and one in philosophy (1988, University of Chicago; 1996, University of Illinois at Chicago, respectively), and a Master of Divinity in theology at the Princeton Theological Seminary (1996).

Het is met name opvallend dat Messing “vergeet” dat Dembski ook een graad in de theologie heeft. Verder noemt hij hem onterecht een hoogleraar: Dembski is in 2013 met pensioen gegaan:

A past philosophy professor, he retired from teaching in 2013.

Bovendien heeft geen van Dembski’s academische kwalificaties relevantie voor de evolutietheorie.

Michael Behe

Voor de biochemicus Behe geldt dat laatste wel; maar zijn Alma Mater had jarenlang een disclaimer op hun site staan:

The department faculty, then, are unequivocal in their support of evolutionary theory, which has its roots in the seminal work of Charles Darwin and has been supported by findings accumulated over 140 years. The sole dissenter from this position, Prof. Michael Behe, is a well-known proponent of “intelligent design.” While we respect Prof. Behe’s right to express his views, they are his alone and are in no way endorsed by the department. It is our collective position that intelligent design has no basis in science, has not been tested experimentally, and should not be regarded as scientific.

Stephen Jay Gould

Messing noemt volkomen onterecht de paleontoloog en evolutiebioloog Gould (gestorven 2002), die nooit een aanhanger van intelligent design is geweest. Integendeel, Gould heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de evolutietheorie met zijn concept van punctuated equilibrium, dat stelt dat evolutionaire veranderingen vooral plaatsvinden in korte spurts, afgewisseld met lange periodes van stabiliteit.

Gould is daarnaast bekend van zijn idee van Non-overlapping magisteria, dat religie en wetenschap gaan over verschillende vraagstukken, waarden respectievelijk feiten. Messing zou zich dat wel eens mogen aantrekken: zijn manifest, dat claimt over feiten te gaan, is doorspekt van godsdienstige ideeën die niets met reële feitelijkheden uitstaande hebben.

Intelligent design is creationisme

Intelligent design is niet anders dan creationisme met een nieuw sausje. De “designer” van de vrome katholiek Behe kan niemand anders zijn dan de christelijke God; Dembski zei het nog explicieter:

Intelligent design is just the Logos theology of John’s Gospel restated in the idiom of information theory.

De steun van de christen Messing aan intelligent design in dit manifest kan ook niets anders betekenen dan dat Messing een creationist is die gelooft dat het bestaande leven min of meer in zijn huidige vorm door God geschapen is.

Het Miller-Urey-experiment

Messing schrijft hierover:

De bekende Belgische bioloog Dirk Draulans schreef in Knack (20 maart 2019, p. 94): ‘Wetenschappers proberen uit te vlooien hoe het eerste leven kon ontstaan, want bijna niemand die ernstig genoeg is, gelooft in het realistische karakter van een schepping door een goddelijk wezen. In de jaren vijftig voerden Amerikaanse scheikundigen wereldberoemd geworden experimenten uit. Ze slaagden erin om met eenvoudige chemische middelen (inbegrepen een nagebootste bliksem) aminozuren te creëren, de bouwstenen van eiwitten. Ze claimden de basis van het leven te hebben gevonden.’ Op dit vermaarde onderzoek is de afgelopen decennia vernietigende kritiek gekomen.

Messing “verzuimt” hier om de genoemde experimenten even bij hun naam te noemen. Het gaat hier ongetwijfeld om het Miller-Urey-experiment. Wat de “vernietigende kritiek” wel niet zou zijn, blijft in de lucht hangen. Het wiki-artikel beschrijft eerder het omgekeerde, namelijk dat het experiment nog succesvoller was dan Miller en Urey beseften:

Based on sealed vials from the original experiment, scientists have been able to show that although successful, Miller was never able to find out, with the equipment available to him, the full extent of the experiment’s success. Later researchers have been able to isolate even more different amino acids, 25 altogether. Bada has estimated that more accurate measurements could easily bring out 30 or 40 more amino acids in very low concentrations